In 1995 stortte Stephen Fry in. Hij deed bijna een zelfmoordpoging, verdween van de aardbodem, dook op in België en liet zich tenslotte opnemen. Diagnose: manisch depressief oftewel bipolaire stoornis. Periodes van euforische activiteit afgewisseld door depressies. “Ik ben geestesziek,” zegt hij onomwonden.
Fry is een productieve komiek, acteur, presentator, documentairemaker, schrijver en twitteraar. Die creatieve kant heeft dus een schaduwzijde. In deze tweedelige docu spreekt hij met lotgenoten als acteur Richard Dreyfuss en zanger Robbie Williams en met kinderen die de ziekte hebben. Hij spreekt ook met een patiënt die aan zijn zelfmoordpoging vreselijke verminkingen heeft overgehouden. Verder komen artsen en andere deskundigen aan het woord. Fry vraagt zich onder andere af hoe zijn leven zou zijn verlopen als hij in zijn jeugd had geweten dat zijn onhandelbare gedrag (hij werd van school gestuurd en kwam zelfs in de gevangenis terecht) het gevolg was van een ziekte.
Manische depressiviteit is tegenwoordig met medicijnen redelijk in te tomen. Let op de medicijnkast van de Amerikaanse jongens die Fry bezoekt. Fry constateert dat hij zonder zijn manische kant nooit zo rijk en beroemd zou zijn geworden. Daarom vraagt hij aan verschillende lijders of ze hun manische activiteit en creativiteit zouden willen missen, en of ze de prijs van de depressie daarvoor willen betalen. Wedervraag: “Zou je het contact met engelen willen missen?” (01:57:40)
Meer Fry op VideoVolt
